Thema 'Thuis'

Het huis van de poëzie bestaat uit meer dan bakstenen. Dichters bouwen huizen uit herinneringen, geuren en kleuren. Ze beschrijven de huizen van onze jeugd en de straten van onze dromen. Ze schrijven hun gedichten op een hoekje van onze keukentafel en turen naar de schilderijen aan onze muren. De mooiste woorden ontspruiten vaak op de plek waar we ons het meest thuis voelen.

Tijdens Poëzieweek 2024 bouwen we samen grote en kleine huizen in gedichten. We komen thuis in steden of op het platteland, we verhuizen onze verzen van streek naar streek en beschrijven nieuwe en oude landen in levendige letters. Poëzie kan mensen vieren, verwelkomen en zich thuis doen voelen. Het kan ook de troost van een warme thuis bieden op moeilijke momenten van afscheid, rouw en verdriet. Samen schuilen we onder het dak van de poëzie.

Dit jaar bogen maar liefst 48 volwassen en er ruim 150 scholieren zich over het thema thuis. De jury kreeg een voorselectie van 41 jonge dichters. Alle associaties met thuis, kwamen daarbij in dichtvorm voorbij. Dat leverde zeer uiteenlopende poëzie op qua invalshoek, vorm en ook kwaliteit.

Winnaars jeugd

1e plaats: 'Thuis' van Gunnar Dietvorst 
Dat poëzie niet altijd zwaar of moeilijk hoeft te zijn, laat dit gedicht prachtig zien. Thuis als de plek waar aan je hoofd gezeurd wordt, en als jury konden we de uitroep van de moeder in het gedicht zo horen. Je leest het winnende gedicht hier.

2e plaats: titelloos gedicht in 3 haiku’s van Sven Oyink
Over in je eentje thuiskomen waar wel nog de was gedaan moet worden, maar waar ook een hond op je wacht. Dat vonden we als jury een mooie metafoor voor warmte en thuis zijn.

3e plaats: ‘Bij mij thuis' van Dagmar de Ruijg
Wat kunnen we over het gedicht zeggen? Een serieus thema, als je ouders scheiden en je moet jongleren tussen twee huizen. Daarbij zorgen de gekozen beelden van een circus, jongleren en vuurspuwers in de dop weer voor wat lucht.

Winnaars volwassenen

1e plaats: het gedicht 'zomer ’22' van Amanda Simone Geenen 
Een raadselachtig gedicht wint vanavond de hoofdprijs. Hierover heeft de jury lang gediscussieerd, zowel om het te duiden als om te bepalen of we het nou een goed gedicht vonden. Want is spachtelputzporiën nou poëzie? En een olfactorische blitzkrieg? Maar hoe vaker we het lazen hoe meer het gedicht ons beviel. Juist ook omdat het voor meerdere uitleggen vatbaar is. Lees het winnende gedicht hier.

2e plaats: het gedicht 'Vandaag' van Erik Noorman 
De tweede plaats gaat naar gewoon een heel goed gedicht. Een gedicht dat persoonlijk is en universeel, dat hutten van karton verandert in protestborden. De zin ‘en dat was niets en nooit was het iets anders’ was misschien wel de mooiste uit alle inzendingen.

3e plaats: het gedicht Heimwee van Marianne Sorgedrager 
Een weemoedig gedicht over het al lang verlaten hebben van een plek, een land, en dat toch nog ergens in je weten. Het verlangen daarnaar kan ineens weer opvlammen als de temperaturen stijgen, net zo goed als wanneer ze dalen.

Eervolle vermelding

En een eervolle vermelding voor niemand minder dan Henry Jansen. Henry is een trouwe inzender voor de Deventer gedichtenwedstrijd en een veeldichter. We zien elk jaar weer veranderingen en verbeteringen in de poëzie van Henry en geven graag mee: zet hem op en blijf schrijven! 

Foto's: Cora Sens

De Poëzieweek

Sinds 2000 wordt elk jaar eind januari poëzie extra in de kijker gezet. Op initiatief van Poetry International werd de laatste donderdag van januari uitgeroepen tot Gedichtendag. Een breed samenwerkingsverband van dichters, literaire organisaties, scholen, bibliotheken en andere verenigingen zorgt er sindsdien voor dat de donkere januaridagen in Vlaanderen en Nederland een poëtische invulling kregen.