Begin november zag ik mensen onder het afdak van de Botermarkt met rekken in de weer. Een dag later hingen er allemaal jassen. Een collega wist te vertellen dat het een actie was om mensen met een kleine portemonnee te helpen aan een winterjas. Een hartverwarmende actie die zo te zien goed aanslaat, zowel vanuit de aanbod- als de vraagkant.   

Toch heeft het ook iets treurigs deze openbare tweede handsplek. Waarom? Wat maakt dit initiatief nu anders dan de tweedehands winkels die er volop zijn en waar ik ook wel eens binnenloop? Ik denk toch de directe confrontatie met armoede. Natuurlijk is er niemand die aan je vraagt of je de jas wel echt nodig hebt, maar ik vermoed dat de meeste mensen die wel een jas kunnen betalen, hier niet gaan staan passen. Je moet als het ware de schaamtegrens voorbij zijn om er gebruik van te maken. 

We zijn inmiddels gewend geraakt aan initiatieven als de voedselbank en de kledingbank. Sinds er statiegeld zit op plastic flessen zie ik plotseling mensen die flesjes verzamelen uit prullenbakken en inleveren bij de supermarkt.  Waar de armoede eerst nog weggestopt was, wordt het nu zichtbaarder in het openbare leven. Armoede, toenemende bestaansonzekerheid voor een groot aantal inwoners, het is goed dat er initiatieven zijn zoals de winterjassen, maar het zou niet nodig moeten zijn in een welvarend land als Nederland.

Ook deze winter opent het Leger des Heils iedere dag de deuren van ruim honderd buurthuiskamers. Net als vorig jaar willen ze een deken van Warme Kamers over Nederland leggen en een plek bieden aan iedereen die op zoek is naar warmte en gezelligheid. Ook wij doen als Bibliotheek Deventer mee aan dit initiatief en ik hoop van harte dat nog meer inwoners ons weten te vinden. Voor warmte of voor alle andere dingen die we te bieden hebben. Ook in 2024 een warm welkom!